आज श्री. संजय उपाध्ये यांच्या "गप्पाष्टक" ह्या कार्यक्रमाची कॅसेट मिळाली. खूप मजा आली बर्‍याच दिवसांनी पुन्हा एकदा ऐकायला. मग मनांत आलं, आपल्या कट्टयावर सुद्धा आवडेल सर्वांना..
ह्या कार्यक्रमाचा भाग - १ ऐकण्यासाठी इथे टिचकी मारा
Saturday, June 28, 2008
Saturday, June 14, 2008
भात
भात या खाद्यप्रकाराचे का कुणास ठाऊक, ऐदीपणाशी एक नाते जोडले आहे. ‘गरमगरम तूपभात खाऊन…’ च्या समोर ‘झोपणे’ हेच क्रियापद आपसूकपणे येते! ‘चांगला रबरबीत कालवलेला दहीभात खाऊन तो रणरणत्या उन्हात सायकल हाणीत कामावर गेला’ हे वाक्य काही केल्या मनाला पटत नाही.भातासारख्या अद्वितीय खाद्यप्रकारावर हा जरासा अन्यायच आहे असे म्हणवे लागेल. भाताचा आजारपणाशीही असाच एक अनाकलनीय संबंध जोडला गेला आहे. ‘जराशी कणकण वाटत होती, म्हणून वरणभात खाऊन गुरगुटून झोपलो…’ असे सांगणाऱ्याला ‘मित्रा, अरे कणकण यायची वाट कशाला बघतोस? बरं वाटत असतानाही कधीकधी वरणभात खाऊन गुरगुटून झोपत जा…’ असं सांगावसं वाटतं! ‘मला भात आवडत नाही’ असे सांगणाऱ्यांकडे मी केवळ दयार्द्र करुणाकटाक्ष टाकतो!
भात! नुसता उकडलेला तांदूळ, पण स्थळकाळ पाहून कसे फुलावे , ते माणसाने त्याच्याकडून शिकावे! सभ्य, समारंभी जेवणात तो पांढराशुभ्र कुडता घालून, वरणाचा पिवळाधमक फेटा नेसून कपाळाला उभे गंध लावून येतो. नारळीपौर्णिमेला तो ताज्या नारळाच्या किसाच्या जोडीने बहिणीच्या आग्रहाच्या ताटातून येतो.नारळीभात खाणे गावंढळपणाचे वाटते म्हणून लोक हल्ली साखरभात खातात. साखरभाताचे पेशवाई महत्त्व सोडले तर तो त्याच्या आकर्षक रंगामुळे आणि त्यातल्या लवंग- काजूंमुळेच अधिक ध्यानात रहातो. पण नारळीभाताला कसे ‘कॅरॅक्टर’ आहे! बाकी एक खरे, एखाद्या कसलेल्या गवयाचे गायन जसे साथीला तितकेच तयार तबलजी असताना अधिक खुलते तशी या नारळीभाताची खरी लज्जत त्यावर सढळ हाताने सोडलेल्या साजूक तुपाच्या चमचमच्यांबरोबर खुलत जाते! ‘कोलेस्टेरॉल’ हा शब्ददेखील विसरायची तयारी असेल तरच या वाटेने जावे. दाक्षिणात्य सांबारभाताचे गोळे रिचवणाऱ्या मद्रदेशीयाचे चित्र काही फारसे लक्षात ठेवावे असे नसते, पण काजूची फोडणी घेऊन सकाळीसकाळीच भेटायला येणाऱ्या पोंगलने जिभेचे जीवन धन्य होते.सुब्बालक्ष्मीचे वेंकटेशस्तोत्र लागले की हाच भात बिचारा डाळींच्या आणि कढीलिंबाच्या गराड्यात ’बिशीबेळी भाता’ होऊन सतरंज्या उचलायला लागतो. त्यापेक्षा काळा मसाला घालून केलेला कोल्हापूर सांगलीकडचा ‘काळा भात’ कधीही सरस. त्यातच तोंडली, छोटी छोटी वांगी किंवा दोडक्याचे छोटे काप घालून केलेले प्रकारही अप्रतिम.
‘दही भात’ हा लहानपणी जसा खाल्ला तसा परत कधीच खायला मिळाला नाही. उन्हाळ्याच्या सुट्टीचे दिवस असायचे, आते-मामे भावंडं रहायला आलेली असायची. ‘कारट्यानो, उन्हात वर वर हिंडू नका. कुठं नाही बाहेर जायचं आता…’ असा दम देऊन पोरांना दडपून झोपवलं जायचं . चार वाजता वडीलांनी माडीच्या पत्र्यावर टाकलेल्या चुळीचा आवाज यायचा. सताड जागीच असलेली मुलं उठून बसायची. दुपारचा चहा ही फक्त मोठ्या माणसांची चैन असायची. मुलांसाठी सकाळचा उरलेला भात कालवला जायचा. खापरीसारखी साय धरलेलं म्हशीचं दूध, कवडीदार दही आणि अगदी होय की नाही इतके मीठ असं सगळं घालून आई किंवा आत्या भात कालवायच्या. ताटल्या भरल्या जायच्या. भरड भरड कुटलेल्या शेंगदाण्याच्या चटणीची - आम्ही त्याला ‘शेंगदाण्याचं तिखट’ म्हणत असू- त्या पांढऱ्याशुभ्र भातावर पेरणी व्हायची. बघता बघता ताटल्या रिकाम्या व्हायच्या. ताटलीत शेवटचे बोट फिरवून ते जिभेने चाटले, की हात धुवून चला क्रिकेट खेळायला! दही भात हा असा कुळाचार पाळून करावयाचा प्रकार आहे. स्टेनलेस स्टीलच्या चमच्याने काचेच्या ‘बाऊल’ मध्ये दहीभात कालवणारे काय, आमटीतल्या शेवग्याच्या शेंगा सुरी आणि काटेचमच्याने देखील खातील! लहानपणी खाल्लेला हा दही भात आजही माझ्या स्वप्नात येतो.
भाताची ‘पुणेरी मसालेभात’ नावाची एक झक्क फसवाफसवी आहे. ‘कोबी भात’. ‘पनीर भात. ‘मोती पुलाव’ हे एखाद्या संमेलनाच्या मेनूत शोभून दिसणारे प्रकार, पण त्यांना काही खानदान नाही. भातात अस्सल राजघराणे बिर्याणीचे. चारमिनारची किंवा हजरतगंजची वाट असावी, हवेत बेगम अख्तरच्या गजलेचे स्वर असावेत, कुठेतरी हुक्क्याचा सुगंध दरवळत असावा, शायरीच्या किताबाची काही पाने फडफडावीत, एखादा जाम किणकिणावा आणि मेंदीने रंगलेल्या दाढीवाल्या उस्तादांनी आपल्या बुजुर्ग हातानी बिरयानी पेश करावी! शाकाहार, आरोग्य, हिंदू संस्कृती आणि मुगल साम्राज्य अशा शेंड्या धारण करणारे उग्र आठ्याळ पंचेधारी आचार्य पंचक्रोशीतही नसावेत. ‘गोश्त’ म्हणायला जुबान चाचरावी अशा त्या चावलबरोबर हमसफर झालेल्या अन्नब्रम्हाने घासाघासाला जन्नतची याद द्यावी. तुपात तळलेल्या कांद्याने केलेली कुरकूरही कानाला तंबोऱ्याच्या सुराइतकी गोड लागावी. एखाद्या राजपुत्रासारख्या भेटीस आलेल्या खानदानी आख्ख्या काजूने अदब वाढवावी. मधूनच झणझणणाऱ्या मसाल्याने तोंड, नाक, कान व डोळे यांचे अद्वैत सिद्ध करावे. ‘कबाब गर्म हैं जनाब, शौक फरमायेंगे?’ अशी विचारणा व्हावी . कुठे शौकीनांनी दिलेल्या ‘वक्कटे तीस्कोंडी’ च्या फरमायशीने वातावरणातली जान वाढवावी. ‘आता पुरे’ असा शरीराने आणि मनाने खुषीचा इषारा द्यावा. नरम जिभेच्या लोकांनी मीठी लस्सी मागवावी आणि मर्दांनी जर्द्याचे खुशबोदार पान! ‘मानवी जीवन धन्य झाले….’ म्हणून जगाला दुवा देत बाहेर पडावे!
‘कुठेतरी चार सुखाचे घास खायला मिळावेत..’ अशी कामना करणाऱ्यांना घास म्हणजे भाताचेच घास - मग तो दही भात असो की बिर्याणी - अभिप्रेत असावेत अशी माझी धारणा आहे!
~~~
* वरील लिखाण एका साईटवर मिळालं होतं वाचायला..मूळ लेखन आणि त्याला अनुसरून माझ्या मनातलं असं इथं संग्रही देतोय.
ह्या सगळ्यात नागपूरी (कि, चंद्रपूरी?)वडाभाताचा उल्लेख करावाच लागणा ना! वडाभातावर लसूण-मोहरीची फोडणी आणि सोबत चिंच-गुळाचं सार मिळालं तर आणखी ते काय हो हवं..?
Friday, June 6, 2008
CUPID
'क्युपिड' महाशय डबल शिफ्ट मधे काम करत आहेत का काय असं वाट्ण्याइतपत परिस्थिती चिघळलेली आहे. नाही ..म्हणजे मी आधी 'मदन' लिहून पाहिलं बरं का, पण... तो उगीच चावट भावना जागृत करणारा लेख वाटायला लागला म्हणून मग 'क्युपिड' चा वापर पक्का केला. असो... तर सांगायचा मुद्दा हा की, हल्ली आसपास कुठेही बघा "घायाळाला मिळे एक घायाळ नजर" अशी परिस्थिती आहे. जो तो प्रेमात पडलेला आहे, लव मॅरेजेसचं तर पीक आलंय - कोणताही टॉम, डिक एन्ड हॅरी लव मॅरेज करतो हल्ली. तरीही अस्मादिकांना काही केल्या ते जमत नाहिये, ही गोष्ट अलाहिदा !! असो... पुर्वी कसं हो, फक्त स्मार्ट, हॅन्डसम आणि कर्तबगार अशा तीन कॅटॅगरितली मुलं लव मॅरेजेस करायची आणि ते ही फक्त गुड लूकिंग किंवा श्रीमंत मुलींशी. खतम मामला रफा दफा !! पण आता तसं नाही राहिलं, माझ्या शेजारी बसणारा साऊथ इंडियन रेड्डी सुद्धा लव मॅरेज करतो आणि आमच्या सोसायटी मधला शेमडा सून्या सुद्धा. आणि हे कमी की काय म्हणून रेड्डी साहेब बायकोचे फोटो पिकासा वर अपलोड करुन आम्हाला लिंक इ-मेल करतात की, "Please take a kind look at my recently married wife" (???????????) हो हो अगदी अस्संच मेल करतात साले. अशा पोरांना पोरी मिळतातच कशा ?? त्यांच्यात गट्स वगेरे आहेत ह्या भ्रामक कल्पना मला मान्य नाहित (म्हणजे मी करत नाही मान्य, नाही तर सेल्फ इस्टीम का काय असतो, तो दुखावला जातो माझा). 'क्युपिड' रावांची दयादॄष्टी ह्या पलिकडे मला तरी काही एक कारण दिसत नाही त्यांच्या ह्या यशाचं. तर पुन्हा एकदा (ह्या वेळी अगदी उश्वास वगैरे सोडून) असो...सात-एक वर्षांपूर्वी मी शुक्रवार पेठेत 'आबा' नामक ग्रुहस्थांच्या बंगल्यावर cot basis वर रहात होतो. ह्या आबाचा सगळा गोतावळा होता निरेला. निरेहून त्याचा नातू अधुन मधुन हिशोब बघायला पुण्यात यायचा. त्याचं नाव टिनू, आम्ही त्याला टिन्या म्हणायचो. तसा होता गावाकडचा गावी पण पुण्यात आल्यावर जरा डॅशिंग रहायचा प्रयत्न करायचा आणि मुलींच्या बाबतीत जरा अभ्यासू वृत्तीचा होता. गावी शेती वगेरे चिक्कार होतीच म्हणून पैसा ही मुबलक असायचा. ह्या साहेबांचा रोजचा टाइमपास म्हणजे काय, तर Symbiosis college canteen मधे तळ ठोकून रहाणे. मग काय वाटलं काय, उगिच नाही मी त्याला डॅशिंग म्हणालो - च्यायला आम्ही पुण्यात शिकत होतो तरी कधी Fergusson College च्या पुढे घास जायचा नाही आमचा आणि हा पठ्ठा खेड्यातून यायचा आणि थेट Symbiosis!! संध्याकाळी घरी परतल्यावर साहेब मागिल बाजूस असलेल्या आमच्या खोलीत येऊन, पलंगावर आडवं होउन, डोक्याखाली दोन्ही हात घेउन, सिलिंग फॅन कडे एक टक नझर आणि संगीताची लय धरल्यागत मान हलवत उद्विग्न होउन मला म्हणालेला,
"आभ्या, गड्या ५ वर्ष बघ लईत लई!""कशाची?""ह्या तुमच्या पुण्यात मराठी पोरांना अजून ५ वर्षांनंतर एक बि पोरगी घावणार नाय बघ! आरं लेका मी बघतोय ना, पुण्या-मुंबई च्या मराठी पोरी त्या पंजाब्यांच्या मधाळ हिंदीवर मरतायत रं. अन् ती गूरं बी शायनिंग मारायचा एक चान्स सोडतील तर शप्पथ." इथे पॉज घेउन पुन्हा एकदा फॅन कडे नजर करून मान नकारार्थी हलवत म्हणाला,"अशानं अवघड व्हइल रं ! आता टिन्यासारख्या गावाकडच्या गड्याने Symbiosis च्या मुली लव मॅरेजेस करतायेत म्हणून हळहळण्याची काहीच गरज नव्हती पण आमचा टिन्या अशा बाबतीत हळवा होता खरा. तर टिन्याचं ते भाकित खरं ठरतं का काय अशी परिस्थिती आज निर्माण झाली आहे. असो.. इथे विषय तो नाहिये, विषय वेगळाच आहे. विषय आहे 'I love you cha'. तुम्ही म्हणाल कसा तर तो असा -I love You! ह्या वाक्याचं महत्त्व मी काही वेगळं सांगायची गरज नाहिये. I suppose everyone of us has used it atleast once in our lives or shall use it in future. आणि जर का ह्या वाक्याचा वापर होणारच नसेल आयुष्यात तर मग त्यांच्यासाठी लिहून ठेवलेलंच आहे, "हाय! कम्बख्त तूने पी ही नही".तर लव मॅरेज ह्या प्रकरणातलं "I love you!" म्हणजे पहिलीच पायरी असते. तिथूनच सगळी सुरुवात होते. उत्तर या तर 'हो' असतं किंवा 'लाजून हासणे अन् हासून ते पहाणे' असं असतं किंवा मग 'नो' असतं या फिर कडक आवाजात 'घरचे हेच संस्कार का ?' असा तिखट प्रतिप्रश्न तरी असतो. (कृपया वाचकांनी येथे 'चॅलेंज' देऊ नये,लेखकाचा अनुभव दांडगा आहे) अशा उत्तरावर आधारित मग पुढची प्रगती असते. त्या उलट अरेंज्ड मॅरेज मधलं "I love you!" तिथे 'नो' ची भीती नाही पण तरिही आततायीपणा नाही करता येत, उगाच समोरच्याला आपण 'डेस्परेट' वगैरे वाटणं 'रिस्की' आहे.. नाही का? शिवाय ते खरं सुद्धा वाटायला हवं, उगीच आपलं "वाटलं..म्हणून म्हणालो", असं नाही चालणार ना. थोडक्यात काय तर, "It has to be timed to perfection".
तर आता पुन्हा, माझा एक मित्र आहे, आम्ही त्याला बाप्पा म्हणतो. तर ह्या बाप्पाचं नुकतंच लग्न ठरलंय, अरेंज्ड ठरलंय (घ्या, अरेंज्ड ठरलंय म्हणे, म्हणजे 'ठरलेलं ठरलंय' असा अर्थ झाला त्याचा. असं असतं विंग्रुजी साळंतून शिकलं की - असो..) तर हा किस्सा आहे त्याच्या पहिल्या "I love you!" चा. हा पठ्ठा नोकरी परदेशात करतो, मध्यंतरी भारतात जाऊन सुपारी वगैरे उरकून आला. आल्यानंतर त्याच्या कडून ऐकलेली ही कहाणी -
"माझी आणि तिची एकांतात अशी भेट झालीच नव्हती ना रे.. ह्या सगळ्या गडबडीत. पाहण्याचा कार्यक्रम गर्दीत, बैठकीचा कार्यक्रम गर्दीत आणि सुपारीचा तर अभूतपुर्व गर्दीत. त्यामुळे पुण्यात जेव्हा दोघांनीच भेटायचं ठरवलं तेव्हा जब्बरा 'एक्साईटमेंट' होती मनात. शनिवारी भेटायचं ठरलेलं, मी शुक्रवारीच पुणे गाठलेलं. तेव्हाच तिला डिनरला चल म्हणणार होतो पण म्हटलं ..साला डेस्परेट नको व्हायला. नाही म्हणायला मित्रांना पार्टी देणं बाकी होतंच, मग तो कार्यक्रम उरकला शुक्रवारी रात्री. झोपायला आपसुकच उशीर झाला आणि सकाळी लवकर भेटायचं ठरलेलं, त्यामुळे अर्धवट झोपेत उठून लाल डोळे घेऊन गेलो मी. तिने एरवी नोटीस नसतं केलं पण आदल्या रात्री पार्टी झाली आहे, हे कळल्यावर, लाल डोळ्यांची सांगड तिने पार्टी बरोबर घातली आणि मला, "तुम्ही 'ड्रिंक्स्' नाही ना घेत?" असा प्रश्न केला. "घेत असतो तरी तुझ्यासाठी सोडली असती", हे उत्तर सुचलं मला पण ते रोमँटिक वाटेल का डेस्परेट हा कौल काही मनाने लवकर दिला नाही म्हणून आपल्या साध्या "नाही" वर भागवलं. मग तिथून तिला जरा शॉपिंग करायची होती ती करायला गेलो, दुपारचं जेवण झालं आणि मग पिक्चरला गेलो. थोडा इकडे तिकडे टाईमपास करून मग तिला सोडायला घरी गेलो. पार्किंग मधे गाडी लावुन मी सुध्दा तिच्याबरोबर वर जायला निघालो पण तिच्या चेहर्‍यावर टेन्शन दिसलं, मला साधारण अंदाज आला कि, रूमवर आत्ता कोणी नसेल. मग उगीच तिला अडचणीत टाकण्यापेक्षा तिथूनंच मग 'बाय' केला आणि निघालो. पहिली भेट तरी त्या मानाने छान गेली होती, त्या दिवसाचे सगळे टार्गेट्स सुध्दा सर केले होते. म्हणजे बेसिक आवडी-निवडी, गिफ्ट शॉपिंग आणि सगळ्यात महत्त्वाचं म्हणजे 'तुम्ही' वरून 'तू' वर आणणे हे सगळं आटोपलं होतं. रविवारी सुध्दा सगळं OK झालं - वेळ छान गेला. मग पुन्हा एका आठवड्याचा गॅप आणि पुढच्या विकेण्ड ला पुन्हा भेट. तो शेवटचाच विकेण्ड होता, सोमवारी रात्री माझी फ्लाईट होती. तसे त्या आठवड्यात फोन वगैरे चिक्कार झाले होते, त्यामुळे दोघेही तसे "comfort zone" मधे होतो. त्यावेळी ती 'jeans' घालणार होती, त्यामुळे मनात एक आशेचा किरण घेऊनच मी तिच्या अपार्टमेंट च्या खाली पोचलो. ५ मिन. मधे ती खाली आली. छान दिसते यार ती 'jeans' मधे खूप. तिची रूम-मेट सुध्दा आलेली खाली तिच्याबरोबर. प्रियाने आमची ओळख करुन दिली आणि मी लागलीच 'छान दिसत आहेस' म्हणालो. प्रिया मैत्रिणीसमोर अगदी लाजत वगैरे मला 'Thanks' म्हणाली. मला साला त्यावेळी टांग खेचायचा मोह काही आवरला नाही, म्हणून मी जरा गोंधळल्यासारखा चेहरा करून, "अरे हो... प्रिया तू सुध्दा छान दिसतेस" असं म्हणालो. हा हा हा... मी आणि तिची मैत्रिण जाम हसत सुटलो, प्रियाने मात्र अगदी मी ओरडेस्तोवर मला चिमटा काढला. नंतर बराच वेळ स्वारी गाडीवर सुध्दा तोंड फुगवून बसलेली. डेक्कनला 'ice-cream' खाताना कळी पुन्हा एकदा खुलली आणि मला एक गोड स्माईल दिली. तुला काल पाठवलेला फोटो तेव्हाच काढलाय. त्या संध्याकाळी उशिरा तिला सोडायला घरी गेलो, तेव्हा गाडी पार्क करतानाच तिला बोललो की, "मी वरती येतोय". She thought I was joking, अगदी फ्लॅटच्या दारापाशी पोचलो तेव्हा तिला लक्षात आले की I'm serious. चेहरा खाडकन पडला तिचा, नंतर मग वर वर हसत होती खरी पण आतमधे टेन्शन मधे होती.
"काय गं, तू घाबरलीयेस का??""छे! मी कशाला घाबरू? तू बाहेर थांब ना ५ मिनिट्स, मी खोली आवरुन घेते.""It's ok, formal नको होऊस फार"जाउन बसलो मी आतमधे."चहा घेणार?""नको, काहितरी खायलाच बनव."ती चमकलीच माझ्या उत्तराने. म्हणजे, एक तर बिचारी टेन्शन मधे होती, expect करत होती की मी २ मिनिट्स थांबेन आणि पळेन तिथून. पण माझा थांबण्याचा बेत पाहुन जरा गोंधळून बघत राहिली माझ्याकडे."आई तर सांगत होती की तुझी आई म्हणाली होती, पोरीला स्वंयपाकाची आवड आहे"भानावर येत म्हणाली, "नाही तसं नाही, बनवते ना - सांग काय बनवू""लवकर बनेल आणि चांगलं बनेल असं काहीही चालेल""ऑम्लेट बनवू""नाही नाही - एवढं सुध्दा लगेच बनायला नको. थोडातरी वेळ लागू दे ना. माझं काम तर व्हायला पाहिजे""कसलं काम??" दचकलीच ती."कळेलंच यथावकाश, खायला काय बनवणार ते सांग आधी"तिने पुन्हा एकदा बंद दाराकडे पाहून घेतलं, तो जादूने उघडावा अशी प्रार्थना केली असावी बहुतेक."खिचडी??""चालेल की व्वा!""Seriously खाणार??""हो मग, बास्स का""ठीक आहे, तू इथेच बस मी बनवते""नाही, मी पण kitchen मधे येतो ना. गप्पा मारत मारत बनव""नाही नको, तू इथेच थांब""का?""...""का?""थांब ना इथेच!" जवळपास विनवणीच केली तिने."अगं पण कसलं टेन्शन येतं ते तर सांग"मग अगदी लाजत, आजिबात नजरेला नजर न देता, खाली बघून, गालातल्या गालात हसत म्हणाली-"चुकेल काहितरी बनवायला, तू तिथे असलास तर!"बास बेट्या बास, आपल्या मराठी पोरींची ही जी काही लाजण्यातली monopoly आहे ना - तिची तुलना होऊच शकत नाही कशाशी - खलास झालो बघ मी तिथेच, घायाळ का काय म्हणतात ना, तसं झालं बघ माझं"अगं तू कशीही बनव, कच्चा साबुदाणा दिलास ना, तरी खाइन आवडीने""आहाहा!! म्हणे कच्चा साबुदाणा दे. एवढी काय वाईट नाही बनवत मी"म्हणजे आधी लाजणं आणि नंतर हा लटका राग - it was a deadly combination, I tell you.शेवटी बनली एकदाची खिचडी आणि खाल्ली मी ती.
"तू अशीच आहेस की गं""कशी?""खिचडी सारखी - कधी लाजणं, कधी घाबरणं, कधी रागावणं, कधी चिडवणं. सगळं मिक्स्ड""हो का?? कसल्या साबुदाण्याची - कच्च्या का पक्क्या??" ती पण जराशा मूड मध्ये येत म्हणाली.मी तिच्या जवळ सरकलो, हात हातात घेतला आणि म्हणालो,"Doesn't matter - You know what - I'm truly and madly in Love with you."आता असा हा इजहार केला मी माझ्या प्रेमाचा, तर तिने खुश व्हावं किंवा लाजावं!! का नाही? पण तिचा चेहराच पडला, आधी हातातला हात सोडवला तिने, मग पुन्हा एकदा बंद दरवाजा कडे नजर टाकली आणि म्हणाली, "निघायचं का आपण आता?"माझा चेहरा काही फारसा पाहण्यासारखा नाहिये पण त्याक्षणी मात्र तो पाहण्याजोगा झाला असणार ह्याची खात्री आहे मला. नाही म्हणजे, आजवर बरेच "I love you" केले मी आणि त्यात बर्‍याच वेळा उत्तरादाखल "Get out" ही ऐकलंय मी पण इथे मला कधी नव्हे ती "Me too" ची खात्री होती, तर इथे ही तेच. "भरवश्याच्या म्हशीला टोणगा" म्हणतात तो असा, फरक फक्त एवढाच राहिला की आजवर मी "Get out" ऐकलं आणि ह्या वेळी "Let's Get out" ऐकलं. चला!! हे ही नसे थोडके... हा सुध्दा एक अनुभवच म्हणायचा...
"आभ्या, गड्या ५ वर्ष बघ लईत लई!""कशाची?""ह्या तुमच्या पुण्यात मराठी पोरांना अजून ५ वर्षांनंतर एक बि पोरगी घावणार नाय बघ! आरं लेका मी बघतोय ना, पुण्या-मुंबई च्या मराठी पोरी त्या पंजाब्यांच्या मधाळ हिंदीवर मरतायत रं. अन् ती गूरं बी शायनिंग मारायचा एक चान्स सोडतील तर शप्पथ." इथे पॉज घेउन पुन्हा एकदा फॅन कडे नजर करून मान नकारार्थी हलवत म्हणाला,"अशानं अवघड व्हइल रं ! आता टिन्यासारख्या गावाकडच्या गड्याने Symbiosis च्या मुली लव मॅरेजेस करतायेत म्हणून हळहळण्याची काहीच गरज नव्हती पण आमचा टिन्या अशा बाबतीत हळवा होता खरा. तर टिन्याचं ते भाकित खरं ठरतं का काय अशी परिस्थिती आज निर्माण झाली आहे. असो.. इथे विषय तो नाहिये, विषय वेगळाच आहे. विषय आहे 'I love you cha'. तुम्ही म्हणाल कसा तर तो असा -I love You! ह्या वाक्याचं महत्त्व मी काही वेगळं सांगायची गरज नाहिये. I suppose everyone of us has used it atleast once in our lives or shall use it in future. आणि जर का ह्या वाक्याचा वापर होणारच नसेल आयुष्यात तर मग त्यांच्यासाठी लिहून ठेवलेलंच आहे, "हाय! कम्बख्त तूने पी ही नही".तर लव मॅरेज ह्या प्रकरणातलं "I love you!" म्हणजे पहिलीच पायरी असते. तिथूनच सगळी सुरुवात होते. उत्तर या तर 'हो' असतं किंवा 'लाजून हासणे अन् हासून ते पहाणे' असं असतं किंवा मग 'नो' असतं या फिर कडक आवाजात 'घरचे हेच संस्कार का ?' असा तिखट प्रतिप्रश्न तरी असतो. (कृपया वाचकांनी येथे 'चॅलेंज' देऊ नये,लेखकाचा अनुभव दांडगा आहे) अशा उत्तरावर आधारित मग पुढची प्रगती असते. त्या उलट अरेंज्ड मॅरेज मधलं "I love you!" तिथे 'नो' ची भीती नाही पण तरिही आततायीपणा नाही करता येत, उगाच समोरच्याला आपण 'डेस्परेट' वगैरे वाटणं 'रिस्की' आहे.. नाही का? शिवाय ते खरं सुद्धा वाटायला हवं, उगीच आपलं "वाटलं..म्हणून म्हणालो", असं नाही चालणार ना. थोडक्यात काय तर, "It has to be timed to perfection".
तर आता पुन्हा, माझा एक मित्र आहे, आम्ही त्याला बाप्पा म्हणतो. तर ह्या बाप्पाचं नुकतंच लग्न ठरलंय, अरेंज्ड ठरलंय (घ्या, अरेंज्ड ठरलंय म्हणे, म्हणजे 'ठरलेलं ठरलंय' असा अर्थ झाला त्याचा. असं असतं विंग्रुजी साळंतून शिकलं की - असो..) तर हा किस्सा आहे त्याच्या पहिल्या "I love you!" चा. हा पठ्ठा नोकरी परदेशात करतो, मध्यंतरी भारतात जाऊन सुपारी वगैरे उरकून आला. आल्यानंतर त्याच्या कडून ऐकलेली ही कहाणी -
"माझी आणि तिची एकांतात अशी भेट झालीच नव्हती ना रे.. ह्या सगळ्या गडबडीत. पाहण्याचा कार्यक्रम गर्दीत, बैठकीचा कार्यक्रम गर्दीत आणि सुपारीचा तर अभूतपुर्व गर्दीत. त्यामुळे पुण्यात जेव्हा दोघांनीच भेटायचं ठरवलं तेव्हा जब्बरा 'एक्साईटमेंट' होती मनात. शनिवारी भेटायचं ठरलेलं, मी शुक्रवारीच पुणे गाठलेलं. तेव्हाच तिला डिनरला चल म्हणणार होतो पण म्हटलं ..साला डेस्परेट नको व्हायला. नाही म्हणायला मित्रांना पार्टी देणं बाकी होतंच, मग तो कार्यक्रम उरकला शुक्रवारी रात्री. झोपायला आपसुकच उशीर झाला आणि सकाळी लवकर भेटायचं ठरलेलं, त्यामुळे अर्धवट झोपेत उठून लाल डोळे घेऊन गेलो मी. तिने एरवी नोटीस नसतं केलं पण आदल्या रात्री पार्टी झाली आहे, हे कळल्यावर, लाल डोळ्यांची सांगड तिने पार्टी बरोबर घातली आणि मला, "तुम्ही 'ड्रिंक्स्' नाही ना घेत?" असा प्रश्न केला. "घेत असतो तरी तुझ्यासाठी सोडली असती", हे उत्तर सुचलं मला पण ते रोमँटिक वाटेल का डेस्परेट हा कौल काही मनाने लवकर दिला नाही म्हणून आपल्या साध्या "नाही" वर भागवलं. मग तिथून तिला जरा शॉपिंग करायची होती ती करायला गेलो, दुपारचं जेवण झालं आणि मग पिक्चरला गेलो. थोडा इकडे तिकडे टाईमपास करून मग तिला सोडायला घरी गेलो. पार्किंग मधे गाडी लावुन मी सुध्दा तिच्याबरोबर वर जायला निघालो पण तिच्या चेहर्‍यावर टेन्शन दिसलं, मला साधारण अंदाज आला कि, रूमवर आत्ता कोणी नसेल. मग उगीच तिला अडचणीत टाकण्यापेक्षा तिथूनंच मग 'बाय' केला आणि निघालो. पहिली भेट तरी त्या मानाने छान गेली होती, त्या दिवसाचे सगळे टार्गेट्स सुध्दा सर केले होते. म्हणजे बेसिक आवडी-निवडी, गिफ्ट शॉपिंग आणि सगळ्यात महत्त्वाचं म्हणजे 'तुम्ही' वरून 'तू' वर आणणे हे सगळं आटोपलं होतं. रविवारी सुध्दा सगळं OK झालं - वेळ छान गेला. मग पुन्हा एका आठवड्याचा गॅप आणि पुढच्या विकेण्ड ला पुन्हा भेट. तो शेवटचाच विकेण्ड होता, सोमवारी रात्री माझी फ्लाईट होती. तसे त्या आठवड्यात फोन वगैरे चिक्कार झाले होते, त्यामुळे दोघेही तसे "comfort zone" मधे होतो. त्यावेळी ती 'jeans' घालणार होती, त्यामुळे मनात एक आशेचा किरण घेऊनच मी तिच्या अपार्टमेंट च्या खाली पोचलो. ५ मिन. मधे ती खाली आली. छान दिसते यार ती 'jeans' मधे खूप. तिची रूम-मेट सुध्दा आलेली खाली तिच्याबरोबर. प्रियाने आमची ओळख करुन दिली आणि मी लागलीच 'छान दिसत आहेस' म्हणालो. प्रिया मैत्रिणीसमोर अगदी लाजत वगैरे मला 'Thanks' म्हणाली. मला साला त्यावेळी टांग खेचायचा मोह काही आवरला नाही, म्हणून मी जरा गोंधळल्यासारखा चेहरा करून, "अरे हो... प्रिया तू सुध्दा छान दिसतेस" असं म्हणालो. हा हा हा... मी आणि तिची मैत्रिण जाम हसत सुटलो, प्रियाने मात्र अगदी मी ओरडेस्तोवर मला चिमटा काढला. नंतर बराच वेळ स्वारी गाडीवर सुध्दा तोंड फुगवून बसलेली. डेक्कनला 'ice-cream' खाताना कळी पुन्हा एकदा खुलली आणि मला एक गोड स्माईल दिली. तुला काल पाठवलेला फोटो तेव्हाच काढलाय. त्या संध्याकाळी उशिरा तिला सोडायला घरी गेलो, तेव्हा गाडी पार्क करतानाच तिला बोललो की, "मी वरती येतोय". She thought I was joking, अगदी फ्लॅटच्या दारापाशी पोचलो तेव्हा तिला लक्षात आले की I'm serious. चेहरा खाडकन पडला तिचा, नंतर मग वर वर हसत होती खरी पण आतमधे टेन्शन मधे होती.
"काय गं, तू घाबरलीयेस का??""छे! मी कशाला घाबरू? तू बाहेर थांब ना ५ मिनिट्स, मी खोली आवरुन घेते.""It's ok, formal नको होऊस फार"जाउन बसलो मी आतमधे."चहा घेणार?""नको, काहितरी खायलाच बनव."ती चमकलीच माझ्या उत्तराने. म्हणजे, एक तर बिचारी टेन्शन मधे होती, expect करत होती की मी २ मिनिट्स थांबेन आणि पळेन तिथून. पण माझा थांबण्याचा बेत पाहुन जरा गोंधळून बघत राहिली माझ्याकडे."आई तर सांगत होती की तुझी आई म्हणाली होती, पोरीला स्वंयपाकाची आवड आहे"भानावर येत म्हणाली, "नाही तसं नाही, बनवते ना - सांग काय बनवू""लवकर बनेल आणि चांगलं बनेल असं काहीही चालेल""ऑम्लेट बनवू""नाही नाही - एवढं सुध्दा लगेच बनायला नको. थोडातरी वेळ लागू दे ना. माझं काम तर व्हायला पाहिजे""कसलं काम??" दचकलीच ती."कळेलंच यथावकाश, खायला काय बनवणार ते सांग आधी"तिने पुन्हा एकदा बंद दाराकडे पाहून घेतलं, तो जादूने उघडावा अशी प्रार्थना केली असावी बहुतेक."खिचडी??""चालेल की व्वा!""Seriously खाणार??""हो मग, बास्स का""ठीक आहे, तू इथेच बस मी बनवते""नाही, मी पण kitchen मधे येतो ना. गप्पा मारत मारत बनव""नाही नको, तू इथेच थांब""का?""...""का?""थांब ना इथेच!" जवळपास विनवणीच केली तिने."अगं पण कसलं टेन्शन येतं ते तर सांग"मग अगदी लाजत, आजिबात नजरेला नजर न देता, खाली बघून, गालातल्या गालात हसत म्हणाली-"चुकेल काहितरी बनवायला, तू तिथे असलास तर!"बास बेट्या बास, आपल्या मराठी पोरींची ही जी काही लाजण्यातली monopoly आहे ना - तिची तुलना होऊच शकत नाही कशाशी - खलास झालो बघ मी तिथेच, घायाळ का काय म्हणतात ना, तसं झालं बघ माझं"अगं तू कशीही बनव, कच्चा साबुदाणा दिलास ना, तरी खाइन आवडीने""आहाहा!! म्हणे कच्चा साबुदाणा दे. एवढी काय वाईट नाही बनवत मी"म्हणजे आधी लाजणं आणि नंतर हा लटका राग - it was a deadly combination, I tell you.शेवटी बनली एकदाची खिचडी आणि खाल्ली मी ती.
"तू अशीच आहेस की गं""कशी?""खिचडी सारखी - कधी लाजणं, कधी घाबरणं, कधी रागावणं, कधी चिडवणं. सगळं मिक्स्ड""हो का?? कसल्या साबुदाण्याची - कच्च्या का पक्क्या??" ती पण जराशा मूड मध्ये येत म्हणाली.मी तिच्या जवळ सरकलो, हात हातात घेतला आणि म्हणालो,"Doesn't matter - You know what - I'm truly and madly in Love with you."आता असा हा इजहार केला मी माझ्या प्रेमाचा, तर तिने खुश व्हावं किंवा लाजावं!! का नाही? पण तिचा चेहराच पडला, आधी हातातला हात सोडवला तिने, मग पुन्हा एकदा बंद दरवाजा कडे नजर टाकली आणि म्हणाली, "निघायचं का आपण आता?"माझा चेहरा काही फारसा पाहण्यासारखा नाहिये पण त्याक्षणी मात्र तो पाहण्याजोगा झाला असणार ह्याची खात्री आहे मला. नाही म्हणजे, आजवर बरेच "I love you" केले मी आणि त्यात बर्‍याच वेळा उत्तरादाखल "Get out" ही ऐकलंय मी पण इथे मला कधी नव्हे ती "Me too" ची खात्री होती, तर इथे ही तेच. "भरवश्याच्या म्हशीला टोणगा" म्हणतात तो असा, फरक फक्त एवढाच राहिला की आजवर मी "Get out" ऐकलं आणि ह्या वेळी "Let's Get out" ऐकलं. चला!! हे ही नसे थोडके... हा सुध्दा एक अनुभवच म्हणायचा...
Friday, May 16, 2008
NIVDAK PU. LA.
भाईकाकाज लेटर टू मीरा ...चाळीसएक वर्षांपूर्वी पु.ल. देशपांडे मुंबईत वरळीला राहात होते. त्याच परिसरात असलेल्या आदर्शनगर वसाहतीत वेगवेगळी मातृभाषा असणारी मुलं तिथल्या मैदानावर खेळताना आपापसात ज्या `इंग्लिश' (खरं तर त्या भाषेला `मिंग्लिश'च म्हणावं लागेल!) भाषेत बोलत, त्याच भाषेत पु.ल. देशपांडे यांनी त्याच कॉलनीत राहणारी श्रीमती सुनीताबाई यांची भाची मीरा ठाकूर- आत्ताची डॉ. मीरा नगरकर- हिला ती शालान्त परीक्षा उत्तीर्ण झाल्यावर पाठविलेलं हे पत्र! प्रथमच घेतलेल्या टाइपरायटरवर `बिब्लिकल मेथड' नं- म्हणजे `सर्च ऍंड दाऊ शॅल फाईंड- शोधा म्हणजे सापडेल' अशा पध्द्तीनं अक्षरपट्टीवरील मूळाक्षरं शोधत शोधत स्वत:च एका बोटानं टाईप केलेलं हे पत्र... पु.ल. देशपांडे यांच्या आजवरच्या प्रकाशित वाड:मयात नसलेलं!
1, Roopali,777, Shivajinagar, Pune-422/6/1977
Dearest Mira,Got Your Letter to your
dear Mai-atte in Marathi and in English to me.
What lovely English you write man!
I and your dear Mai-atte simply `chat ho gaya yaar!'
Well, i shall also make `thoda thoda' attempt to write in my desi English- like desi ghee you know. In the fust place our haartiest congrats to you on your getting 79% marks in the S.S.C Exam.
The highest number of marks this your Bhai-kaka ever got in his `Zindagi' was 60% in `drill'. How you know? i tell you how.
Our Ponga Pandit Dreel Mashter (May his soul rest in peace!) said, `Right turn' and i righted my turn. So 25 marks. He said `left turn' and i lefted my turn. 25 marks. So here it became 50% Then he says `lef righ, lef and righ; like that fastam fast. i fastly and fastly do lef and righ. lef and righ. 10 marks more. 60% O.K.?
Then he shouted `Staaaaand at ease' and I standed and `eased'. (If you do'nt know ask your Shivaji-Park Bhaikaka what is the meaning of ease. But don't ask him to ease.
" When i eased befor that Ponga Pandit Dreel Mashter he Shouted `you fool get out'. I getted out. a little wetted of course with in all 60%.
But Your Mai Atte was a `bada scholar you know what. She get 198 out 200 in Maths.
Really. Not bundle. And not in Dreel but in Maths. in S.S.C All you Thakur-lok Mathswala you see. Dadarwala Bhaikaka get 90% Mohan kaka 91%, your father 92% Chandukaka lost his 93% by only 60% but now he is the hightest because always in the airplane. What good joke no? Dinesh, Umesh, Sumitra, Shubha, Satish also.
Of course sometime examtaker giving marks sleeping sleeping also. How much % you get in maths? Our time sala exam'ner never sleeping yaar.
Always wake an exam and give small small marks. But once i made 90% marks in Math in fust standard Marathi Munisipaltywalla School, Gamdevi Bombay-6.
Tell you how. Really i was getting 9%.
I did some more Maths on my result card and draw one small circle before 9 and make 9% into 90%. Grandfather says - my grandfather not the teacher's grandfather - `Arey shubash - you get 90% marks in Maths, good good good.
But you get 90 marks in Maths and total marks in all subject is how 89 only? How's that?' He shouted how's that so bigly that like cricket humpire I say `Out' and lift my hand with by mistake and little finger up.
I was you know the bestest fass bowler in Marathi fuss Standard but was soon made Humpire by public demand. Then my Grandfather take Card to my that teacher (May his soul simply rust in peace.)
Then dialogue. My Grandfather: Mr. Purshottam's Grandfather: Do total - do total. This boy (I was a boy that time)- gets 90 marks in Maths; and there is histry, there is Marathi there is jogrupy etc. etc. and you total 89? What are you doing in the school Mr. Teacher?
Teaching or shaving?' Teacher Both. (G.F. Red with more more angriness.)
But the teacher was right. He actually was doing both. Teaching and shaving. Part time in school and more part time in Saloon, opp. School.
Then teacher looks at the Card. Starts laughing and laughing and laughing like villain in Hindi film when he pakdaos the she - hero only one in the room with her father gone to Darjiling to eat cold weather. jus like that yaar the teacher laughs.
G.F. saying: What happened for laughing? Who is dancing here naked before you?' Hearing my G.F. say naked in the open class everybody laughs.
Teacher shouted `Shut up' and the class shutted up. Then teacher to my G.F. Look here Mr. Purushottam's Gra fa, this is his original mark-shit.
He turn 9% in 90%. Chor-ka baccha.
If Purshya gets why 90 even 19 out of 100 I shall put Satyanarayana to the whole Bombay from Kulaba to Virar and give dinners to all on both the sides of the railway line.
How's that?' This time i did not say out but actually ran out and never went to that school again. And here you actually make 79% and Sumitra 80% in S.S.C. yaa Allah Great.
You must thank your mother and father for not teaching you and spending their time to teach other people's children and other people spending their money asking your F and M to teach them, that is not your F teaching your M or your M teaching your F, but their other people's children.So now you go to college kya?
Good good. We were happy to know that all your uncles and aunties giving you cash and kind prizes.
I tell your Mai-atte to give you prizes but she says Mitra has written that you know why? Because she does not need any more prizes .
What Your Mai-atte 98% 420. 2% good for Dinesh only, who pleases her by taking bath every day when in Poona and once in 15 days in Bombay.
But do'nt worry your this Bhaikaka loves you so much that you tell what you want I give you. Promise. Like you i also get a letter from Sailor Sunil from Vancouver.
in vancouver it seems every sailor hasto write letters. may be Post Office is free. He Writes in English to Practise his English on us.
Thank God.
But if he learns boxing or karate who will he practice it on? Think.How is Girish? Our love to him. umesh as you know has joined the indian Air Force.
When Sardarji join Air Force it is Hair Force and when Umesh joines Air Force it is Air Farce Do'nt, tell him this joke because when he becomes squander-leader or something like air-filled marshall he may throw a bomb on Roopali and break our earthen Kundi limbu tree.
So congrats again and wish you many more 79% to 99% not like me but real, till one day some Prince-charming will pick you up as the 100% best wife for himself like i picked up your Mai-Atte.
Yours very very very Affectionately.
BHAIKAKA
1, Roopali,777, Shivajinagar, Pune-422/6/1977
Dearest Mira,Got Your Letter to your
dear Mai-atte in Marathi and in English to me.
What lovely English you write man!
I and your dear Mai-atte simply `chat ho gaya yaar!'
Well, i shall also make `thoda thoda' attempt to write in my desi English- like desi ghee you know. In the fust place our haartiest congrats to you on your getting 79% marks in the S.S.C Exam.
The highest number of marks this your Bhai-kaka ever got in his `Zindagi' was 60% in `drill'. How you know? i tell you how.
Our Ponga Pandit Dreel Mashter (May his soul rest in peace!) said, `Right turn' and i righted my turn. So 25 marks. He said `left turn' and i lefted my turn. 25 marks. So here it became 50% Then he says `lef righ, lef and righ; like that fastam fast. i fastly and fastly do lef and righ. lef and righ. 10 marks more. 60% O.K.?
Then he shouted `Staaaaand at ease' and I standed and `eased'. (If you do'nt know ask your Shivaji-Park Bhaikaka what is the meaning of ease. But don't ask him to ease.
" When i eased befor that Ponga Pandit Dreel Mashter he Shouted `you fool get out'. I getted out. a little wetted of course with in all 60%.
But Your Mai Atte was a `bada scholar you know what. She get 198 out 200 in Maths.
Really. Not bundle. And not in Dreel but in Maths. in S.S.C All you Thakur-lok Mathswala you see. Dadarwala Bhaikaka get 90% Mohan kaka 91%, your father 92% Chandukaka lost his 93% by only 60% but now he is the hightest because always in the airplane. What good joke no? Dinesh, Umesh, Sumitra, Shubha, Satish also.
Of course sometime examtaker giving marks sleeping sleeping also. How much % you get in maths? Our time sala exam'ner never sleeping yaar.
Always wake an exam and give small small marks. But once i made 90% marks in Math in fust standard Marathi Munisipaltywalla School, Gamdevi Bombay-6.
Tell you how. Really i was getting 9%.
I did some more Maths on my result card and draw one small circle before 9 and make 9% into 90%. Grandfather says - my grandfather not the teacher's grandfather - `Arey shubash - you get 90% marks in Maths, good good good.
But you get 90 marks in Maths and total marks in all subject is how 89 only? How's that?' He shouted how's that so bigly that like cricket humpire I say `Out' and lift my hand with by mistake and little finger up.
I was you know the bestest fass bowler in Marathi fuss Standard but was soon made Humpire by public demand. Then my Grandfather take Card to my that teacher (May his soul simply rust in peace.)
Then dialogue. My Grandfather: Mr. Purshottam's Grandfather: Do total - do total. This boy (I was a boy that time)- gets 90 marks in Maths; and there is histry, there is Marathi there is jogrupy etc. etc. and you total 89? What are you doing in the school Mr. Teacher?
Teaching or shaving?' Teacher Both. (G.F. Red with more more angriness.)
But the teacher was right. He actually was doing both. Teaching and shaving. Part time in school and more part time in Saloon, opp. School.
Then teacher looks at the Card. Starts laughing and laughing and laughing like villain in Hindi film when he pakdaos the she - hero only one in the room with her father gone to Darjiling to eat cold weather. jus like that yaar the teacher laughs.
G.F. saying: What happened for laughing? Who is dancing here naked before you?' Hearing my G.F. say naked in the open class everybody laughs.
Teacher shouted `Shut up' and the class shutted up. Then teacher to my G.F. Look here Mr. Purushottam's Gra fa, this is his original mark-shit.
He turn 9% in 90%. Chor-ka baccha.
If Purshya gets why 90 even 19 out of 100 I shall put Satyanarayana to the whole Bombay from Kulaba to Virar and give dinners to all on both the sides of the railway line.
How's that?' This time i did not say out but actually ran out and never went to that school again. And here you actually make 79% and Sumitra 80% in S.S.C. yaa Allah Great.
You must thank your mother and father for not teaching you and spending their time to teach other people's children and other people spending their money asking your F and M to teach them, that is not your F teaching your M or your M teaching your F, but their other people's children.So now you go to college kya?
Good good. We were happy to know that all your uncles and aunties giving you cash and kind prizes.
I tell your Mai-atte to give you prizes but she says Mitra has written that you know why? Because she does not need any more prizes .
What Your Mai-atte 98% 420. 2% good for Dinesh only, who pleases her by taking bath every day when in Poona and once in 15 days in Bombay.
But do'nt worry your this Bhaikaka loves you so much that you tell what you want I give you. Promise. Like you i also get a letter from Sailor Sunil from Vancouver.
in vancouver it seems every sailor hasto write letters. may be Post Office is free. He Writes in English to Practise his English on us.
Thank God.
But if he learns boxing or karate who will he practice it on? Think.How is Girish? Our love to him. umesh as you know has joined the indian Air Force.
When Sardarji join Air Force it is Hair Force and when Umesh joines Air Force it is Air Farce Do'nt, tell him this joke because when he becomes squander-leader or something like air-filled marshall he may throw a bomb on Roopali and break our earthen Kundi limbu tree.
So congrats again and wish you many more 79% to 99% not like me but real, till one day some Prince-charming will pick you up as the 100% best wife for himself like i picked up your Mai-Atte.
Yours very very very Affectionately.
BHAIKAKA
SAMARA SADHU
ANIRUDDHA
Samara Sadhu
pratyek divas tithech padun rahilelya tya jeevala kinva mrutala samvedana nasane swabhavik ..angavarchi kaatadi jaminivarti ghasli jaun bahuda nigargatta jhaleli asavi ...swatahachyach mutaat jhopaychi saway aslyane ...jagnyachi mulaat iccha ti kaay ... bevarshi kutri bari ...tyanna khayla ghalayla koniek ...paarshin tari yete ... urlisurli kaatadi, lachke, todun nenyasathi antyaj aakashatun aasuslya nazrene pahat asavet ...konekekali bhagve aslele ...vastra aata jemtem ...chindhya ... tashi garajahi navhti ... dolyanchi khobni khapatyat geleli ... donhi dolyanchya khaali grease lavlyagat suj ... daadhimadhe kadhikaalche vaaLlele rakta...paahilyakshani kilas yeil ashich kinva kadachit tihi yenaar naahi ... tya samajkaryakartyannahi swaccha bhikaari bare vaattil ... asle looth kon jhelnaar ...uddanpulanchya khaalche nivval vastavya he aayushyachya kuthlyahi patalivar maanya nasel ... pun jagnyache vegvegle prakaar astat ... dhyeya..utkarsha...garaj...aani shevatcha mhanje mrutyuchi pratiksha karat jagne ...shavala agni denyacha shaasnas laagnara kharcha ha tya jeevachya kimtipeksha adhik aslyas hi paristhiti udbhavte ...tashich kaahi ya Sadhuchi katha ...valkya laakdachi moli dekhil 20 rupaynkhali naahi ...tevha tabbal 100-150 kharchi karun ...ya shavala jaalanyasathi ...tevdhe anudaanahi naahi ...aani anumatihi naahi ... marnottar agni denyachech kaay te aapli sanskruti saangte aani aapli nyayvyavasthahi ...
khara tehi barobarach aahe ... jivant haadanna agni denyachi kaahi pratha naahi ajun ... mrutyuchi vyakhya thodishi badallyas kadachit he shakya hoil pudhli kaalat...Ya aani asha tatsam vicharanshi kaslahi sambandha na urlela sadhu ...sahasa sadhunna aapan TE sadhu ase sambodhat asu ...pun hya sadhuchya jirnaavasthet tyane kaahi farak padnaar navhta ... Manushyanchya ya athang saagarat ...ya shavala dagadane thechun maarle kaay kinva rastyavar padun maru dile kaay ...jagacha itihaas badalnaar naahi ... tyala shenaat gaadle kaay kinva jivant jaalale kaay ... jag tyasathi dole gaalnaar naahi ... mrutyu athva moksha ...hi jagrit aahe ...vagaire vagaire ...ase THOR vichaar matra nakki aikavle jaatil ... konaala 2 paishache swarasya naahi tya jeevat ...aani tyaat kaahi chuklehi naahi ... tya divshi rimjhim paaus padat hota .. raktache daag ...konitari feklelya bhatacha sada ...vaahun jaat hota ...mashya ghongavat hotya ... maatichya sugandhat ...ek ghrunaspad durgandhihi misalli hoti ... sadhu nehmipramanech ...angacha mutkula karun uddanpulachya eka stambhapayi padun hota ... Vardal hi jemtemach hoti .. gele don divas khup paaus padun gelyamule ...bahuda baryach jananni sutti ghetli asavi ...tyaat aaj bharat pak saamna ... sadhu talmalat hota ...mashya jhataknyagat traan urlele nasavet ...domkavla ...panyaat padleli bhaatachi sheeta khaat hota ...duroon kuthla tari londha javal yet aslyache kanala jaanavle ... telugu samajaacha tya divshi kuthlatari san hota ... tondaat salaya ghaalun ... tyavar naaral thevun ...devila prasanna kartaat ... asa mhantat ki .. paathit khile ghaalun rath odhlyane ...kinva gaalanmadhun salaya kaadhlyane ... sarva paape ...punnyat badaltaat ...aani devila bakryancha navas bolanyane devi prasanna hote ...aani he telugu samudayatil lok aayushyat yashasvi aani dirghayushi hotat ashi tyanchi samjut aahe ..... javal javal 70-80 janancha to londha asava ...pudhe ...15-16 bakre ...ithe javalach aslelya tyanchya samudayachya mandirat tyanna nele jaat ase ...aani ekaach veli ...jya jya purushanna navas bolayche aahet ...te sarva bakryanchi mundki udavtat ...hya bakryantil kaahi maans prasad mhanun gheun urlele sarva bakre fekun dile jaatat ...pudhil divshi mandirat sandlele sarva rakta dudhane dhuvun kaadhle jaate ... dholachya taalavar dhund houn to jamaav halu halu pudhe sarkat hota ... jamaav saadharpane 1 furlong dur asava .. ughade nar garibichya taalavar naachat hote ... nardev ...mhanje jyane tondaat salaya ghaatlya aahet ...tyachya gaalanna satat kuthlishi powder laavnyache kaam tyachya aajubajuche nar karat hote ... tar kaahi tya ... 10 foot aadvya salayila aadhar det madat karat hote ... kaahi madonmat hot hote tya tashanchya karkassh ...aaravnyanvar ... jamaav saadharan ardha furlong door hota ...tevdhyatach ekach galbal jhaali ... koniek ...jemtem 20-22 varshancha yuvak dhaavat javal yet hota ...tar tyachyamage jamaavatil kaahi lok palat hote ...'chor chor' mhanun ekach galka durun aiku yet hota ...kaahich kshanat prakarshaane janavu laagla ...tyachya haatat sonyacha kuthlasaa daagina disat hota ... ardhya-paun tolyache mangalsutra asave ... jamaav vegaane tyacha paathlaag karat hota ...toh jeev muthit gheun palat hota ...akheris jamavane tyala gaathle ...tyala tondavar paadle ...jaminivar padlyakshanik tyane aarjav kele ...daagina tyane parat kela hota ... jamaav tyala maarun taaknyagat santaapla hota ...10-12 jan ekamagomag ek ...tyachya pekaatat laatha ghalat hote ...trayastha sadhu mashya halvat baghat hota ... te nirghruntene tyala bukloon kaadhat hote ... pun jamaavala keev navhti ...Mhantat ki padlelya rajachya tondavarti ranichi daasi dekhil thunkte ... tithe ha tar nivval ek chor ...toh satat rakta okat hota ... sadhune bahuda ase barech prakar pahile asavet ...gelya kityek varshat na bollelya sadhune haluch ... jamavala uddheshun " jaane do" ase bolla ...
jamaavatil ekaane maatra tyacha dusrach artha kaadhla ... ha sadhu dekhil yachyashi saamil aahe ...asha arthache kahitari toh tyachya bhashet itaranna bolala asava ... laglich jamaavatil kaahi jan...saadhujaval aale ...aani tyachyahi muskaatat lagavun dili ... gele kityek varsha konihi sparsha na kelelya sadhula kadachit tehi bare vaatat asave ... tyane parat samjavnyacha prayatna kela ...yaveli maatra tondatun shabda futat navhte ...padlela maar sahan karaychi taakad dekhil nasavi tyachyat ... tyala kahinni ...tya paayvatevarun khaali utravun tyachyahi potaat laatha ghalayla suruvaat keli ...tya yuvakapramane sadhula maatra dukhat nasave ...kinva asel tari ...kadachit ya shariratun mukti milnyacha aanand to jasta asava ...sadhune haluch pratikaar karnyaas suruvaat keli ... pun 10-12 sashakta naransamor tyachi haade ti kitpat pratikaar karnaarsadhu halu halu sarkat tya mulashejari farfatat gela ...aata ya doghannahi nirghrunatene chechle jaatana paahun ... jamavatil itar dekhil... kuthlyashya daanavi prakarcha utkarsha ...vaatun ghet hote ...tevdhyat saadhu haluch sarkun ... tya chorachya angavar utaana jhopla ... jaamav sadhu chya paathit laatha ghalatach hote ...evdhyat londhyatil konieka utsfurta tarunane ...tevdhyat kaahise anukuchidaar dagad aanle ... sampurna jamaav tokdaar dagad maaru laagle ...kaahi dokyavar ...kaahi pathit ...kaahi paayanvar ...sadhu maatra tasaach utaana padun hota ...aaple durgandhi ...kilasvaane sharir ...tya tarun mulachya angavar ghasat hota ... sampurna ghaav swataha jhelat hota ...tevdhyaat eka dagdaane tyachya dokyacha nem ghetla ...sampurna dokyacha maagil bhaag pokharla gela hota ... kavti futun rakta bhalabhala vaahu laagle ... achaanak paristhitiche gaambhirya kalalyane ... jamaavat ekach gadbad udaali ... tyanni aapsukach kaadhta paay ghetla hota ...je tarun ya krutyat sarvaat pudhe hote ... tyanchya dolyat bhiti daatli hoti ...kraurya aani bhiti yanchyat khoop chotishi resha aste ....
ti tyanni olaandli hoti ... te lagbagine dhavu lagle ... jamaavatil kaahi pudhe nighun gele ...urlele palun gele ... aani kshanardhat ...galka aslelya tya jamavdyacha aavaj naahisa houn ...
ek hruday halavun denaari stabdhata pasarli ...
tya yuvakane haluch aaple anga sadhuchya khalun sarkavle ...
tyache dole paanavle hote ...sadhu jamindost jhaala hota...
kavti futlyane rastyavar raktacha doh jhala hota ... itka ki paausahi to pusu shakat navhta ...
je jeevant astana jamat naahi te mokshaane shakya jhale hote...
te sadhutva prapta kelele sharir ...aasamantat vileen jhaale hote ...
samara ...yoddha ...sadhu ...maranam ...
KAVITA
करता कविता...
"हा घ्या माझा कवितासंग्रह'', तब्बल ज्ञानेश्वरी ग्रंथाइतके जाड पुस्तक माझ्या हातात सोपवत एक कवी म्हणाले."लहानपणापासूनच करता का कविता?'',
मी आश्चर्याने विचारले. "या फक्त गेल्या वर्षभरातल्याच कविता आहेत. एकूण सातशेतीस, रोज दोन या हिशोबाने,''
ते म्हणाले..बापरे! शारदादेवीचा वरदहस्त लाभलेल्या त्यांच्या शिराकडे आदराने बघून मी घरी आलो खरा, पण त्यानंतर त्यातील कविता वाचून मला सडकून (कवि) ताप भरला होता...
कविता करणे म्हणजे लेखनकलेतील सर्वांत सोप्पा प्रकार.., अशी काहींची समजूत झालेली असते. थोडे इकडचे तिकडे व तिकडचे इकडे शब्द फिरवले की झाले काव्य, या समजुतीतून काहींच्या काव्यगिरणीतून कविता पडत असतात..
(अगदी सर्र्रर्र्रर्र..Captain Cook !)प्रसिद्ध कवींची एखादी रचना घेऊन त्यातील शब्दांची मोडतोड करून आपले शब्द टाकून सरळ सरळ एखादी नवी कविता निर्माण केल्याचा आभास काही जण निर्माण करतात.
"भंगुनी भंगात सार्‍या भंग माझा वेगळा'' अशी एका कवीने केलेली रचना वाचल्यानंतर कोणीतरी भारी मोबाईलचा हॅंडसेट चोरून त्यातले सिमकार्ड काढून त्यात आपले कार्ड टाकून वर जणू आपलाच फोन आहे, असे भासवून उजळ माथ्याने मिरवत आहे असे वाटले! काही ठराविक शब्दांचा वापर तर कवितांमध्ये अनेकदा होतो.
उदाहरणार्थ "खुळा' हा शब्द! सततच्या वापराने त्याचा पार खुळखुळा झालेला आहे. खुळ्या वाटा, खुळ्या लाटा, इतकंच काय खुळा चहा, खुळी कॉफी, खुळी साखर, खुळा गॅस, सगळंच खुळं! काही विशेषण सापडले नाही की घाल शब्द खुळा. जणू वाचक दुधखुळाच असतो!
"हळवा" हाही एक दुसरा शब्द. वापरून पार कडक झालेला. हळवी फुले, हळव्या कळ्या हे ठीक आहे. पण एकाने आपल्या कवितेत "हळवा बल्ब' असे म्हणून विजेवर चालणाऱ्या दिव्याला कोमल बनवलं होतं.
कवितेमध्ये यमक हे असलंच पाहिजे अशीही काहींची भ्रामक कल्पना असते. मग भले पहिल्या ओळीचा दुसऱ्या ओळीशी संबंध नसला तरी चालेल. "एकदा मी लाडू फोडत होतो कडक गाडीला बसली म्हशीची धडक'' कडकला धडक जोडून केलेली ही रचना अशी खडक झालेली आहे.
वारा म्हटले की गारा येणार, गारा म्हटले की पारा येणार. त्यापाठोपाठ थारा येणार. असा वारा-गारा-पारा-थारा या साखळीवजा पर्जन्यअस्त्राचा मारा केल्याशिवाय काहींच्या कवितांमध्ये पाऊस मुळी पडतच नाही. जगात कुठेही, कोणतीही आपत्ती येवो. त्यापाठोपाठ कवितांची आपत्ती जरूर येत असते.मागे सुनामी आपत्तीनंतर जो काही कवितांचा पूर आला त्याला थोपवावे कसे या विचारांनी माझी एक संपादक मैत्रीण अगदी शिणून गेली होती. मुक्त काव्य म्हणजे काय, तर कविता कशीही चालविण्याचा सुप्त परवाना! मुकी बिचारी कशीही हाका!
या स्वैर संचारात नियमांना कोण विचारतोय? ना छंदाचा फंद, ना वृत्ताचा ताळेबंद, कसेही फिरा आणि कुठेही फिरा स्वच्छंद! एकदा एका कवीने,
"हिरवा प्रकाश जेव्हा फक्त पांढर्‍या धरतीवर उतरतो तेव्हा लाल पाण्याचे किती हाल होत असतील? असा विचार करून मी काळा ठिक्कर पडलो आहे. आता तोच डांबरी चेहरा घेऊन मी फिरतोय रस्तो रस्ती''. वस्तूंचे असे नैसर्गिक रंग बदलून स्वतःचा वेगळाच रंग दाखविणारी कविता केली होती.
"समुद्राच्या किनाऱ्यावर पाहिली मी वडाची झाडे-(माडाची नव्हे!) किती मासे खेळत होते त्यावर सुरपारंब्या.. (जिवंत होते ते पाण्याबाहेर?) मी विचारलं त्या माशांना काळचक्राचं गणित... (बापरे!) ते म्हणाले, "मीनयुगात जमीन हेच आमचं घर!'' (ही बहुधा काळाच्या खूप पुढची कविता असावी-) काही कवी तर कवितेत सतत प्रश्न विचारतात-
"मी बंधार्‍यावर बसलो होतो शेतात तितक्यात तिथे विमान घुसले वेगात नांगर चालवणारा मी विमान कसे चालवू? मळ्यात फिरणारा मी आकाशात कसे बागडू?
दगड वेचणारा मी चांदण्यांना कसे लगडू? भावाशी भांडणारा मी चंद्राशी कसे झगडू? असे प्रश्नांवर प्रश्न असलेली ही कविता! ..शोधत बसा त्याची उत्तरे...!!
एकदा मात्र एकाने, "तुम्हाला कोणी सांगितलंय आकाशात विमान चालवून बागडा म्हणून?'' असा उघड उघड प्रतिप्रश्न करून त्या कविराजांना भर मैफलीत निरुत्तर केले होते.
साहित्य संमेलनातील कविसंमेलने म्हणजे तर कवींच्या काळजाच्या कळीचा मुद्दा. कविता ऐकणाऱ्या सुजाण, सहनशील श्रोतृवर्गापुढे कविता वाचायची संधी मिळणे यासारखा दुसरा परमानंद कोणता?
अर्थात प्रेक्षकांमधील नव्वद टक्के लोक आपापल्या कविता सादर करण्यासाठी आलेले विचारी जन असतात. इतर आठ टक्क्यांमध्ये माईकवाले, लाईटवाले, सतरंजीवाले ही बिच्चारी जनता आणि उरलेल्या दोन टक्क्यांमध्ये कवींना आवरणार्‍या कार्यकर्त्यांची अति बिच्चारी जनता!
बंड, क्रांती, संघर्ष, विद्रोह, साधेप्रेम, देशप्रेम, बेरोजगारी, दुष्काळ, भूकंप, पूर यासारख्या विषयांवर केलेल्या कविता त्याला भावानुरूप वाचायच्या म्हणजे संमेलनात गडबड गोंधळ होणारच! पण एकदा एका कविसंमेलनात, मी थुंकतो तुमच्या घरादारावर, धनसंपत्तीवर मी थुंकतो तुमच्या भारी शर्टावर, भरजरी साडीवर मी थुंकतो भरवस्तीत, हमरस्त्यावर, नाक्यावर...
अशी थुंकून थुंकून थुंकीचा सडा टाकणारी कविता एका कवीने वाचली होती. तेव्हा मात्र प्रेक्षागृहात एकदम शांतता पसरली होती. सर्वजण सावध झाले होते, न जाणो हा पटकन् (का पचकन?) आपल्या अंगावर थुंकायचा! अशा संमेलनात कविता वाचणार्‍यांची संख्या व दिलेला वेळ यांचे गणित कधीच जुळत नसते. देशप्रेमावरील कविता सादर करताना एका कवीने, माती माझी, मी मातीचा, दगड माझे, मी दगडांचा पाणी माझे, मी पाण्याचा, लोखंड माझे, मी लोखंडाचा...
अशी चराचरातील सर्व वस्तूंशी नाते जोडणारी कविता एकोणीस मिनिटे वाचली होती. काही लोक बाहेर जाऊन चहा फराळ करून आले तरी यांचा अद्वैतवादाचा सिद्धांत संपला नव्हता. शेवटी "देश माझा, मी देशाचा'' अशी प्रेक्षागृहात कोणीतरी आरोळी ठोकल्यावर हे महाशय खाली बसले. "विश्व माझे, मी विश्वाचा'' असेच एकदाचे का म्हणून टाकत नाहीत, म्हणजे कविता करण्याचा विषयच संपला!
सरतेशेवटी असाही सल्ला मागून कोणीतरी दिलाच. "जे न देखे रवी, ते देखे कवी'' असे म्हटले जाते - ते असेलही खरे....
परंतु .. जे जे देखे कवी त्याची दरवेळी कविताच का व्हायला हवी?
JODHAA AKBAR
PRITI
Akbar Jodha
Amhi saturday night la baghayla gelo. Itka bore ahe! :( shi!!! kantala ala. I kept looking at my watch to see what time it is..when will this get over!!!Ashutosh Gowarikar has tried to do what sanjay leela bansali does....the sets were stunning, the clothes are gr8..I couldnt help admiring the curtains too BUTit was still disappointing! After 3 1/2 hrs of efforts finally Akbar gets to hug his Jodha and the story gets over. Tyacha madhye kaay ghadta tar wars, saas-bahu drama, family disputes over property and power, akbar trying soooo sooo hard to impress his wife jodha (who plays 'hard-to get') by eating from her plate, practising with his sword in front of her bedroom topless & abolishing tax on hindus. The husband and wife fight with swords . No wonder Jodha's father thinks Akbar is the right groom for Jodha when he sees him control a wild elephant! Hritik Roshan might 'look' good as Akbar but all of us who saw it (we and our friends) felt he cant act like a king. When someone is so powerful that he is the emperor of India then his personality should reflect it...without screaming or shouting orders tyacha silent comments madhye dum pahije....cant really express what I want to say here...see mugul-e-azam madhla raja kasa kharya arthaney raja vatto. Aishwarya looks so old now...one could spot 'puraaL' on her forehead in closeup shots, she is graceful but has lost her charm. I kept feeling Deepika Padukone could have been a better choice.Movie sampaychya aatach kahi public uthun jaila lagla. Maybe this movie will be liked by masses back in India since ekta kapoor has increased their tolerance level by her serials...ji loka tichya serials che 500 episodes baghu shaktat tyaana akbar jodha che 3 1/2 taas kahich vatnar nahit.
Akbar Jodha
Amhi saturday night la baghayla gelo. Itka bore ahe! :( shi!!! kantala ala. I kept looking at my watch to see what time it is..when will this get over!!!Ashutosh Gowarikar has tried to do what sanjay leela bansali does....the sets were stunning, the clothes are gr8..I couldnt help admiring the curtains too BUTit was still disappointing! After 3 1/2 hrs of efforts finally Akbar gets to hug his Jodha and the story gets over. Tyacha madhye kaay ghadta tar wars, saas-bahu drama, family disputes over property and power, akbar trying soooo sooo hard to impress his wife jodha (who plays 'hard-to get') by eating from her plate, practising with his sword in front of her bedroom topless & abolishing tax on hindus. The husband and wife fight with swords . No wonder Jodha's father thinks Akbar is the right groom for Jodha when he sees him control a wild elephant! Hritik Roshan might 'look' good as Akbar but all of us who saw it (we and our friends) felt he cant act like a king. When someone is so powerful that he is the emperor of India then his personality should reflect it...without screaming or shouting orders tyacha silent comments madhye dum pahije....cant really express what I want to say here...see mugul-e-azam madhla raja kasa kharya arthaney raja vatto. Aishwarya looks so old now...one could spot 'puraaL' on her forehead in closeup shots, she is graceful but has lost her charm. I kept feeling Deepika Padukone could have been a better choice.Movie sampaychya aatach kahi public uthun jaila lagla. Maybe this movie will be liked by masses back in India since ekta kapoor has increased their tolerance level by her serials...ji loka tichya serials che 500 episodes baghu shaktat tyaana akbar jodha che 3 1/2 taas kahich vatnar nahit.
BALLOON MAKER
khoop divas ekhada Manogat vyakta kela nahiye ...
vel navhta milat ...pun he manogat maatra ...aajach lihava ...asa vaatla ... i was jus crossing the road yes'day ... coming back from bandra n..there was this cute little girl (abt 10 yrs old)...sellin balloons ..possibly as dirty a girl as u can imagine ...
a girl to whom WE THE SO CALLED EDUCATED ppl ...wud close the window of our cars.. to avoid the nuisance ... nd she wasnt begging to ne1 to buy it ...
surprisingly !if the ugly can be beautiful ... and the beautiful can be ugly...then she was UGLY ... ...a famous quote says..
" beauty is in the eyes of the beholder" ..but i've always thot that its more abt ...
the grace ...the zeal ... than nething ...and it genuinely is about how a person carries himself/herself... n thats what this girl was all about ... if u r poor ...and u can still flaunt the way u r living with a grace ...in a royal sense ...then i guess thats BEAUTIFUL ... she had a bunch of balloons in her hand ... there were 3 balloons one inside another in each one of them ...first was a heart ...then inside dat was ...
another smaller heart ...and inside that ...were a couple ...made out of even smaller balloons ...dancing with each other ...i was stunned at the art ...how they made it possible ... m still wondering how the person who made it managed to keep them one inside another ...i hv seen 2 balloons ...one inside another many times ... agreed...that they hv air pumps ...but still ..and a boy and a girl ...made out of small balloons ...it was amazing ... then i asked that girl ...who made the balloons ...nd she said it was her mom and dad ...i hv no clue wot i thot of ...at that moment ...but i went to meet her mom and dad ...who were sittin and making more such balloons near the signal ...besides the dividers ...
balloons ...the air pump ...lying down ... the thread with which they were tying it ...a paper cutter ... they were just so busy ...doing their work ...a small industry of their own ...then i told her dad ...that he had an amazing art ...and he started telling me...dat the " girl and boy " idea was his wife's .. dat mann ..he was jus so proud ..abt his wifes creativity..he gave all the credit to his wife ..he could possibly just go on and on...and she was jus blushing ..( this is unlike what i feel the scenario is .. in general ..the men would not go ahead givin the credit solely to da women ...but women most of the times would ...) i mean ...i felt strange abt myself ...that i never thot ..that these people though have the worst life possible...they also must be loving each other as much as ne1 like us wud ... its strange ...but i jus never felt that love plays exactly equal role in der lives too ... they loved each other and they loved their life ...one could easily see that ...they were so happy .. i mean that gave me goosebumps ...it was quite magical ... the feeling ...i jus wished both of them ...happy valentines day ...nd ...they smiled back ... they cud relate to my eyes ...if not words ... when i was leaving ... i bought the balloon ...which i generally wouldnt hv done ...but jus felt like it ...n i gifted it to the little girl ...shook hands with her ...as she said ..." happy balentaai day " ( probably even worse version of the same) i knew that she did not know what Valentine meant...neither cud she say it properly .. nd she knew that i knew this ... but it was jus another moment ... when a smile broke all the barriers .. i kno m not sayin nethin new ..but it kind of reassured to me... that love has no bounds ...no limitations .. absolutely ...!!
PRITI
Aniruddha, u manage to touch some cord of the heart with things like these...Before talking about the couple I would first like to appreciate what u did...i am sure many people must've bought those balloons but none would have gone to meet the artists themselves....and only 'matured eyes' can see beauty where u did.About the couple, they might be poor and devoid of many things but they r immensely rich in love. I wonder if one values the emotional bonds more when one has little in the pocket...its easy to buy someone a gift but it takes love to make someone feel special.
vel navhta milat ...pun he manogat maatra ...aajach lihava ...asa vaatla ... i was jus crossing the road yes'day ... coming back from bandra n..there was this cute little girl (abt 10 yrs old)...sellin balloons ..possibly as dirty a girl as u can imagine ...
a girl to whom WE THE SO CALLED EDUCATED ppl ...wud close the window of our cars.. to avoid the nuisance ... nd she wasnt begging to ne1 to buy it ...
surprisingly !if the ugly can be beautiful ... and the beautiful can be ugly...then she was UGLY ... ...a famous quote says..
" beauty is in the eyes of the beholder" ..but i've always thot that its more abt ...
the grace ...the zeal ... than nething ...and it genuinely is about how a person carries himself/herself... n thats what this girl was all about ... if u r poor ...and u can still flaunt the way u r living with a grace ...in a royal sense ...then i guess thats BEAUTIFUL ... she had a bunch of balloons in her hand ... there were 3 balloons one inside another in each one of them ...first was a heart ...then inside dat was ...
another smaller heart ...and inside that ...were a couple ...made out of even smaller balloons ...dancing with each other ...i was stunned at the art ...how they made it possible ... m still wondering how the person who made it managed to keep them one inside another ...i hv seen 2 balloons ...one inside another many times ... agreed...that they hv air pumps ...but still ..and a boy and a girl ...made out of small balloons ...it was amazing ... then i asked that girl ...who made the balloons ...nd she said it was her mom and dad ...i hv no clue wot i thot of ...at that moment ...but i went to meet her mom and dad ...who were sittin and making more such balloons near the signal ...besides the dividers ...
balloons ...the air pump ...lying down ... the thread with which they were tying it ...a paper cutter ... they were just so busy ...doing their work ...a small industry of their own ...then i told her dad ...that he had an amazing art ...and he started telling me...dat the " girl and boy " idea was his wife's .. dat mann ..he was jus so proud ..abt his wifes creativity..he gave all the credit to his wife ..he could possibly just go on and on...and she was jus blushing ..( this is unlike what i feel the scenario is .. in general ..the men would not go ahead givin the credit solely to da women ...but women most of the times would ...) i mean ...i felt strange abt myself ...that i never thot ..that these people though have the worst life possible...they also must be loving each other as much as ne1 like us wud ... its strange ...but i jus never felt that love plays exactly equal role in der lives too ... they loved each other and they loved their life ...one could easily see that ...they were so happy .. i mean that gave me goosebumps ...it was quite magical ... the feeling ...i jus wished both of them ...happy valentines day ...nd ...they smiled back ... they cud relate to my eyes ...if not words ... when i was leaving ... i bought the balloon ...which i generally wouldnt hv done ...but jus felt like it ...n i gifted it to the little girl ...shook hands with her ...as she said ..." happy balentaai day " ( probably even worse version of the same) i knew that she did not know what Valentine meant...neither cud she say it properly .. nd she knew that i knew this ... but it was jus another moment ... when a smile broke all the barriers .. i kno m not sayin nethin new ..but it kind of reassured to me... that love has no bounds ...no limitations .. absolutely ...!!
PRITI
Aniruddha, u manage to touch some cord of the heart with things like these...Before talking about the couple I would first like to appreciate what u did...i am sure many people must've bought those balloons but none would have gone to meet the artists themselves....and only 'matured eyes' can see beauty where u did.About the couple, they might be poor and devoid of many things but they r immensely rich in love. I wonder if one values the emotional bonds more when one has little in the pocket...its easy to buy someone a gift but it takes love to make someone feel special.
VALENTINE AT NEWCASTLE
amha doghanna kal Pizza Hut ni bolawale hotey..
naahi mhantaach nahi ala mag .. agdi jaava ch laagla..
amhi saddhya navin ghar shodhatoy..
navin mhanje kharedi naahi (dole/doke gargaraayla hotey ekdamm) tar lease ne ,
atta ahe tyapeksha ankhi chhan ani aispais (Newcastle chya VB meet la hi oopayogi padel, sagle ithe ale tar!) .. tech amche gift asanarey !!ani mag ghari jatanaa Bayko ni mala ghetala (failaawar nahi ha !) .. ghetala mhanje asa ki, shee..tu bore ahes.. tu assaach ahes..tassaach ahes ( agdi shabda -n- shabda nako ithe ) ..
adhi kiti ani kasa chhan hoto vagaire vagaire....asa jhale..ani ghari gelyawar mag mi bayko la "nemka" toch dhagaa pakadat chidawat basalo.. mhanje .. aamche kasa "julale"..kase sagle jhol jhale..vagaire.. majaa watli sagala aathwun.. hahahaani mag bayko kadun gift ch mhantle pahije.. gele 4-5 varshe mi jya sathi ..mhanje je kharedi karayche mhanun jhurat hoto .. tee goshta mhanje Electronic Percussion (Roland/Yamaha) ghyaycha hota.. ani mag anek karananni mi te punha kadhitari ..punha kadhitari ..asa mhanat dhakalat alo.. tar kaal bayko ni, te direct order ch karun taak mhanun sangitle !!
ahaa.. ata Monday la tyachi delivery milali ki mala havetun poonha jaminiwar anaave lagnaar ahe !!atta hyache fayde paha ha kase asatil..
1] mi hya taalvaaddyamadhe ramen/ramto..chhand mhana ..
2] ti mala hyachya (kinva tichya) taalawar nachwu shakel
3] faavlya velaat mi he badwat basen,pan tichya dokyala trass nahi honar (kadachit hyasathi ch tine lagech kharedi karayla sangitle asawe..)
4] aamche sur tar julalele ahet ch ata taal hi julatil kinva julaayla madat hoil ( taal se taal milaa, chya dharteewar.. )
5] majhya asalya vaaganyamule (betaal navhe !) tiche haal honaar nahitbaaki mi tasaa (kasaa) Gud Boy ahe, he ata mi kaay sangayche na????,,
te tumhala ata kadhitari majhya aparoksha majhya bayko la kinva sasubaainna vicharun pahata yeil .. nahitar oogach ch mala kassa kassa vhaycha !
MY FIRST VALENTINE
PRITI
My first Valentine's day!
For years I have been fantasizing the kind of V-day I would have once I get a valentine. It was more like…’main ye karungi…main wo karungi’ hehehe I looked at the cute little things at greeting card shops and wonder when my turn would come to actually buy those! Yesterday was my 1st Valentines day with Vaibhav. Initially just the thought of finally being able to celebrate this day was so exciting I couldn’t make up my mind what all to do! I finally decided on buying the cute little stuff for him that I craved to buy all these years and make a grand feast for him. I bought all the ingredients needed for making a carrot cake (that being Vaibhav’s favourite), 3 V-day greeting cards, a little smiling doggy (a soft toy – dogs being his most loved animal) holding a BIG heart, and a chocolate long stemmed rose (the stem & leaves were of plastic but the rose was made of milk chocolate and wrapped in red foil..it looked beautiful!)…I was sooooooooo happy that it was very difficult to control all the excitement.
Subscribe to:
Posts (Atom)
